ఒక ఉద్యమం, పది అబద్ధాలు – 3

మూడో అబద్ధం:

రాష్టానికి వచ్చే ఆదాయంలో సగం తెలంగాణ ప్రాంతం నుండే వస్తుండగా, అలా సమకూరిన నిధుల్లో తెలంగాణకి లభించే వాటా అత్యల్పం.

ఇదీ నిజం:

ఈ లెక్కలు ఒక్కో కథలో ఒక్కో రకంగా ఉంటాయి. మొత్తమ్మీద – తెలంగాణ నుండి సమకూరే ఆదాయం 45% నుండి 55% దాకానూ, అందులో తెలంగాణకి లభించే వాటా 20% నుండి 30% దాకా మాత్రమే అనీ కనిపిస్తుంది. శాతాల సంఖ్యలో వాస్తవాలటుంచి ప్రత్యేకవాదుల వాదనే నిజమనుకుంటే ఓ పెద్ద తిరకాసు కనిపిస్తుందందులో. వేర్పాటుకి వాళ్లు చెప్పే ప్రధాన కారణం తెలంగాణ వెనకబాటుదనం. అంత వెనకబడ్డ ప్రాంతం నుండి రాష్ట్ర ఖజానాకి అత్యధిక ఆదాయం సమకూరటం – ఎలా సాధ్యం? 

సాధ్యాసాధ్యాలెలా ఉన్నా, ప్రత్యేకవాదుల గడుసుదనానికికిదో తిరుగులేని ఉదాహరణ. ఆదాయం లెక్కలేసేటప్పుడు హైదరాబాదుని తెలంగాణలో భాగంగా భావించటమూ, ఖర్చుల  దగ్గరికొచ్చేసరికి హైదరాబాదుని తీసేసి మిగతా తెలంగాణ జిల్లాలని గురించి మాత్రమే మాట్లాడటమూ వీళ్లకలవాటు. వాళ్లు పైన చెప్పిన ‘తెలంగాణ ఆదాయం’లో అత్యధిక శాతం హైదరాబాదు మహానగరం, మరియు దాని పరిధిలోని మెదక్, రంగారెడ్డి జిల్లాల్లోని వివిధ పరిశ్రమలు, వ్యాపారాలు, ఐటీ ఇండస్ట్రీ, సినిమా ఇండస్ట్రీ, రియల్ ఎస్టేట్ ఇత్యాధి రంగాల నుండే వస్తుందన్నది గమనార్హం. ఆయా రంగాల్లో (ఐటీ రంగాన్ని మినహాయిస్తే) కోస్తాంధ్ర, రాయలసీమ పెట్టుబడిదారుల యాజమాన్యంలో ఉన్నవే ఎక్కువన్నదీ గమనార్హం. ఉమ్మడి రాజధానిగా రాష్ట్రంలోని అన్ని ప్రాంతాల ప్రజల పెట్టుబడుల నుండి వచ్చిన ఆదాయాన్ని తెలంగాణ ప్రాంతపు ఆదాయంగా చూపించటమూ, ఆ ఆదాయమంతా మిగతా తెలంగాణ జిల్లాల్లో మాత్రమే ఖర్చు పెట్టాలనటమూ న్యాయమేనా?

ఇప్పుడు వేర్పాటువాదులు ‘తెలంగాణ ఆదాయం’లో అత్యధికం హైదరాబాదు నుండే వస్తుందనన్నా ఒప్పుకోవాలి, లేదా తెలంగాణ వెనకబడలేదనన్నా ఒప్పుకోవాలి. మొదటిది ఒప్పుకుంటే – హైదరాబాదు రెవిన్యూ చెందితే హైదరాబాదు నగరానికి మాత్రమే చెందాలి, లేదా రాష్ట్రం మొత్తానికీ సమానంగా చెందాలి అన్న వాదనొస్తుంది. రెండోది ఒప్పుకుంటే – వేర్పాటుకి ప్రాతిపదికే లేదు. కాబట్టి వాళ్లు చేసే పని .. అసలు నిజాలు దాచి రాజధాని నగరం సమకూర్చే ఆదాయాన్ని తెలంగాణ ఆదాయంగా అబద్ధపు ప్రచారం చెయ్యటం, అందులో సింహభాగం తెలంగాణకి చెందటం లేదని గగ్గోలు పెట్టటం. ఏం తెలివి!  

తమాషా ఏంటంటే –  తమ సొమ్ము దగ్గరికొచ్చేసరికి ఎవరి సొమ్ము వారిదే అనే ఈ వేర్పాటువాదులు, పక్క ప్రాంతాల సొమ్ము తెలంగాణకి ఉపయోగపడటం గురించి అడిగితే మాత్రం గొంతు పెగల్చరు. దానికో ఉదాహరణ చూద్దాం. ప్రభుత్వ అధికారిక లెక్కల ప్రకారం వివిధ తెలంగాణ జిల్లాల్లో సాగుబడిలో ఉన్న భూమి విస్తీర్ణాలు ఇలా ఉన్నాయి.

వరంగల్          – 7,46,242 ఎకరాలు
కరీంనగర్         – 6,47,402 ఎకరాలు
నల్గొండ          – 4,79,328 ఎకరాలు
నిజామాబాద్     – 4,15,869 ఎకరాలు
మహబూబ్‌నగర్ – 4,02,773 ఎకరాలు
ఖమ్మం          – 3,83,005 ఎకరాలు
ఆదిలాబాద్      – 1,84,336 ఎకరాలు

మిగిలిన మూడు తెలంగాణ జిల్లాలు – హైదరాబాద్, మెదక్, రంగారెడ్డి – ప్రధానంగా పారిశ్రామిక ప్రాంతాలు కాబట్టి ఇక్కడి వ్యవసాయ భూమి తక్కువ.

మరో పక్క 7,26,090 ఎకరాల సాగుభూమితో కృష్ణా జిల్లా, మరియు 6,78,197 ఎకరాల సాగుభూమితో గుంటూరు జిల్లా రెండూ వరంగల్ కన్నా వెనకబడి ఉన్నాయి! ఆంధ్రప్రదేశ్ ఏర్పడక ముందు తెలంగాణ ప్రాంతంలో సాగులో ఉన్న ఎకరాలెన్ని, ప్రస్తుతం సాగులో ఉన్నవెన్ని? ఒకప్పుడు ‘రైస్ బౌల్ ఆఫ్ సౌత్ ఇండియా’గా పేరొందిన కోస్తా జిల్లాలు ఇప్పుడు వరి సాగుబడిలో తెలంగాణ జిల్లాలకన్నా వెనకబడిపోవటం దేనికి సూచిక?

ఆదాయ వ్యయాల గురించిన చర్చలో సాగుభూమి విస్తీర్ణాల పిడకల వేట ఏమిటనుకుంటున్నారా? అక్కడికే వస్తున్నా. యాభై శాతం పైగా బోరు బావుల మీద ఆధారపడి సేద్యం చేసే జిల్లాలు తెలంగాణలో ఎనిమిది ఉండగా, రాయల సీమలో నాలుగు, కోస్తాలో ఒకటి ఉన్నాయి. కోస్తాలో అధిక శాతం సాగుబడి పంట కాలువల కిందే సాగుతుందనీ, ఆ తరహా సేద్యానికి ఏడాదికి ఒక పంట మించి వేసే వెసులుబాటు (ముఖ్యంగా పై రాష్ట్రాలు నీళ్లు బిగబడుతున్న ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో) లేదనీ తెలిసిందే. అదే సమయంలో, బోరు బావుల నీటితో సేద్యం చేసే వారు ఏడాదికి రెండు పంటలు పండించటం కద్దు. దానికయ్యే కరెంటు ఖర్చుని ప్రభుత్వం సబ్సిడీలు, ఉచిత వరాల రూపంలో భరిస్తుంది. దీని లబ్దిదారులు తెలంగాణలోనే అధికంగా ఉండటం గమనించాల్సిన విషయం. మరి ఆ సబ్సిడీ సొమ్ము రాష్ట్ర ప్రజలందరూ కట్టిన పన్నుల ద్వారా సమకూరిందా, లేక ఒక్క తెలంగాణ ఆదాయం నుండే సమకూరిందా? మా సొమ్ము మరెక్కడో ఖర్చు పెట్టటమేంటని కోస్తా/సీమల్లో ఎవరూ పాంప్లెట్లు పంచటం లేదేం?

(సశేషం)