రాక్షస ర్యాగింగ్

వరంగల్‌లో ఎంసిఏ విద్యార్ధి ఉసురు తీసిన ర్యాగింగ్ భూతం – నేటి వార్త

ఈ మధ్యకాలంలో ఇలాంటి వార్తలెన్నిసార్లు విన్నామో గుర్తు తెచ్చుకోండి. పన్లో పనిగా – ఫలానా కాలేజీ విద్యార్ధులు ఏదో అద్భుత సాంకేతికావిష్కరణ చేశారనో, ఓ కొత్త విషయం కనిపెట్టారనో ఎన్నిసార్లు విన్నామో కూడా గుర్తు చేసుకోండి.

* * * *

‘ర్యాగింగ్’ – ఈ మధ్య దీని దెబ్బకి ప్రాణాలు తీసుకున్న, తీసుకోబోయిన విద్యార్ధుల గురించి వార్తలు వినటం మామూలైపోయింది. తోటి విద్యార్ధి ఆత్మహత్యకి పాల్పడే స్థాయిలో వేధించగల విద్యార్ధుల సంఖ్య అంతకంతకీ పెరిగిపోవటం దేనికి సంకేతం? దీనికి ఆడా మగా తేడాల్లేవు కూడా. అబ్బాయిలతో సమానంగా, కొండొకచో వాళ్లని మించిపోయి, ర్యాగింగ్‌లో తడాఖా చూపించే అమ్మాయిల కధనాలూ ఈ మధ్య ఎక్కువయ్యాయి. విచారకరమైన విషయమేమిటంటే – ప్రేమికుల దాడులకి బలైన విద్యార్ధినులకి ఇచ్చే వారం పది రోజుల ప్రాముఖ్యత కూడా మన మీడియా వారు ఈ ర్యాగింగ్ హత్యలకి ఇవ్వకపోవటం. బాధితులకి మద్దతుగా ఏ విద్యార్ధి సంఘమూ రోడ్లెక్కదు, ర్యాగింగ్ నిషేధించాలంటూ ఉద్యమాలు చేయదు. ఉసురు తీసుకున్న విద్యార్ధుల మానసిక స్థితిపై ఆరోపణలు చేసి యాజమాన్యం చేతులు దులుపుకుంటుంది. ప్రజలూ పట్టించుకోరు. ఇంత నిర్లిప్తతకి కారణం? ఫ్యాక్షన్ హత్యల్లా ఇవీ సాధారణమైపోయాయా, లేక విద్యార్ధుల జీవితాల్లో అవీ ఓ భాగమే కాబట్టి పట్టించుకోనవసరం లేదనే ధోరణి అంతగా ప్రబలిందా?

ఇంటర్మీడియెట్ చదువుతుండగా మొదటి సారి విన్నాను ర్యాగింగ్ అనే మాట. నా హైస్కూలు సహాధ్యాయిల్లో కొందరు పదో తరగతి తర్వాత పాలిటెక్నిక్‌లో చేరారు. ర్యాగింగ్ గురించి వాళ్లు కధలు కధలుగా చెబుతుండగా నోరు తెరుచుకుని వినటం మాత్రమే నావంతయింది. పాలిటెక్నిక్, ఇంజనీరింగ్, మెడిసిన్ వంటి వృత్తి విద్యా కళాశాలల్లో మాత్రమే అప్పట్లో ఈ ర్యాగింగ్ సంప్రదాయం ఉండేది. ఇప్పుడా చీడ ఇతర తరహా విద్యాలయాలకూ పాకినట్లు ఇటీవలి వార్తలు చదువుతుంటే తెలుస్తుంది. ఇంటర్ తర్వాత మరో ఆరేళ్ల చదువులు చదివినా – అవన్నీ భీకరమైన క్రమశిక్షణగల కళాశాలలు కావటం, ర్యాగింగ్ అన్న మాటే ప్రాంగణంలో వినబడగూడదనే కఠిన నిబంధనలుండటం వల్ల – అసలదెలా ఉంటుందో ప్రత్యక్షంగా అనుభవంలోకి రాకుండానే నా చదువులైపోయాయి.

ప్రత్యక్ష అనుభవం నాకు లేకపోయినా, నా సన్నిహిత మిత్రులకు కావలసింత ఉండేది. దేశంలో వివిధ రాష్ట్రాల్లో ఇంజనీరింగ్ చదివినోళ్లు వీళ్లు. ఇంజనీరింగ్ మొదటేడాది తమ సీనియర్లు ర్యాగింగ్ పేరుతో పెట్టే చిత్రహింసలు చెప్పుకుని ఏడ్చినంత పని చేసినోళ్లే, రెండో ఏడాది చివరికొచ్చేసరికి తమ జూనియర్లని తామెంత సృజనాత్మక పద్ధతుల్లో ర్యాగ్ చేశారో చొక్కా గుండీలు విప్పుకుని మరీ గర్వంగా వివరించేవాళ్లు. వాళ్లని చూస్తుంటే వింతగా అనిపించేది. నిన్నటి బాధాసర్ప దష్టులే నేటి భక్షకులు! వాళ్లని తరచూ నేనో ప్రశ్న అడిగేవాడిని, ‘అసలీ ర్యాగింగ్ వల్ల ఉపయోగమేమిటి?’.

చిత్రవిచిత్రమైన సమాధానాలొచ్చేవి దానికి. ఎక్కువ మంది చెప్పేది మాత్రం ‘దాని వల్ల విద్యార్ధుల్లో కలుపుగోలుతనం, సీనియర్లతో అనుబంధం పెరుగుతాయి’. అన్నిట్లోకీ అర్ధరహితమైన జవాబు అదే అనిపించేది. బట్టలూడదీయించి గంతులేయించటం, బలవంతంగా మద్యం తాగించటం, చెప్పలేనంత జుగుప్సాకరమైన పనులు చేయమనటం .. ఇలాంటివాటివల్ల ఎవరిలోనైనా కలుపుగోలుదనం ఎలా పెరుగుతుందో నాకంతుపట్టని విషయం. ఒకే చోట చదువుకునేవాళ్లకి కాలక్రమేణా – అవసరాల్ని, అలవాట్లని బట్టి – వద్దన్నా పరిచయాలేడ్పడతాయి. దానికోసం ఇలాంటి కార్యక్రమాలెందుకు? ‘కొత్తగా కాలేజీల్లో అడుగు పెట్టేవారి బెరుకు పోగొట్టటానికి ర్యాగింగే సరైన మంత్రం’ అన్న వాళ్లు కొందరు. ‘దగ్గు మందేసుకుంటే వారంలో తగ్గుతుంది, వేసుకోకపోతే ఏడు రోజుల్లో తగ్గుతుంది’ అని పాత జోకు. బెరుకు పోగొట్టటానికి ర్యాగింగ్ మందెయ్యటమూ అలాంటిదే. ఇలాంటి వాటివల్ల ఒరిగేదల్లా – సున్నిత మనస్కులు మరింత ముడుచుకుపోవటం, ఆత్మన్యూనతలోకి జారిపోవటం, అడపాదడపా ఆత్మహత్యలకి పాల్పడటం మాత్రమే.

నా ఈ మాటలకి అభ్యంతరం వ్యక్తం చేసేవాళ్లుండొచ్చు. ‘ర్యాగింగ్ అంటే అలాంటి వికృత చేష్టలు మాత్రమే అని ఎందుకనుకోవాలి? అలాంటివి అక్కడక్కడా జరిగినంత మాత్రాన ఏకంగా ఆ సంస్కృతినే తప్పుబట్టటం భావ్యం కాదు’ అనేవాళ్లు చాలామందుంటారు. కానీ ర్యాగింగ్ అంటే ఎక్కువమందికి చప్పున స్ఫురించేది మాత్రం ఆ వికృత చేష్టలే. వార్తల్లోకెక్కే కేసులే ఇన్నుంటే, ఎక్కనివెన్ని? అంటే అవి ఏ మోతాదులో విస్తరించాయో అర్ధమవటం లేదూ?

ప్రధమ సంవత్సరం విద్యార్ధులకి ర్యాగింగ్‌తోనే మొదటి సెమిస్టరంతా గడచిపోవటం ఇంజనీరింగ్ కాలేజీల్లో సాధారణం. జూనియర్లకది అనధికారిక ప్రొబేషన్ పీరియడైతే, సీనియర్లకదే హనీమూన్ పీరియడ్. ఈ కాలంలో జూనియర్ల బాధలు వర్ణనాతీతం. జూనియర్ ముదిరి సీనియరయ్యాక తాను పడ్డ బాధలకి పది రెట్లు తన జూనియర్లని పెడితే కానీ చల్లారని మంట. ఆ క్రమంలో చదువు మీద పెట్టాల్సిన శ్రద్ధాసక్తులు, శక్తియుక్తులు కొత్త కొత్త రకాల ర్యాగింగ్ ప్రక్రియలు కనిపెట్టటం మీదకి మళ్లింపు. చాలా ఇంజనీరింగ్ కాలేజీల్లో జూనియర్లు సీనియర్ల పేరు వెనక ‘సర్’ లాంటి తోకలు తగిలించికానీ పిలవకూడదట! సీనియర్ల రికార్డులు తయారు చేసి పెట్టటం, అసైన్‌మెంట్లు చేసివ్వటం లాంటి పవళింపు సేవలూ జూనియర్ల బాధ్యతల్లో కొన్ని. ఇవన్నీ చిరాకు తెప్పించే, విసుగెత్తించే విషయాలే కానీ వీటిని ఓ స్థాయి వరకూ ఎలాగోలా సహించొచ్చు. అసలు సమస్య సీనియర్ల హద్దులు దాటిన చేష్టలతో. అటువంటివి చేసేవారి, చేయించేవారి మెదళ్లు ఏ దిశలో వికసిస్తాయో తేలిగ్గానే ఊహించొచ్చు. ఇలాంటి వాతావరణంలో సాగే  కళాశాల జీవితం వాళ్లకి ఏం నేర్పినా నేర్పకపోయినా అంతో ఇంతో నేర ప్రవృత్తి, కాసింత శాడిజమూ అలవర్చి పంపటం మాత్రం ఖాయం.

‘ఇబ్బందికర పరిస్థితుల్లో నెగ్గుకురావటమెలాగో విద్యార్ధులకి బోధపడుతుంది, వాళ్లలో వ్యక్తిత్వ వికాసానికిదో దారి’ అంటూ ర్యాగింగ్ పేరుతో సాగే వేధింపులని సమర్ధిస్తారు కొందరు. ఐతే, ప్రమాణాలపరంగా దేశవ్యాప్తంగా పేరుగడించిన కళాశాలల్లో ఎక్కడా ఇటువంటి వికృత రూపంలో ఉన్న ర్యాగింగ్ ఆనవాళ్లు లేకపోవటం గమనార్హం. అలాంటి చోట్ల విద్యార్ధుల వ్యక్తిత్వ వికాసానికి లోటేమీ రానప్పుడు, ర్యాగింగ్ పేరుతో మిగతాచోట్ల ఊడబొడిచేదేముంది – విద్యార్ధి దశలోనే యువతలో పెడ ధోరణులకు అంటుగట్టటం తప్ప?