తెగులు బ్లాగు

డిగ్రీ చదివేటప్పుడు నాకో తెలుగు మాస్టారుండేవాడు. కోపమొస్తే విద్యార్ధుల మీద ఆంగ్లంలో విరుచుకుపడేవాడు. ‘అదేంట్సార్’ అంటే ‘తెలుగులో తిడితే ఎవడు పట్టించుకుంటాడోయ్? ఎంతైనా ఇంగ్లీషు ఇంగ్లీషే. తిట్టినా పొగిడినా అందులో ఉన్నంత సోకు తెలుగులో ఎక్కడిదీ?’ అనేవాడు చిద్విలాసంగా. తన వాదనకి సమర్ధనగా ఓ పిట్టకధ కూడా చెప్పేవాడు.

ఆయన తెలుగు పండితుడి అవతారమెత్తిన తొలినాళ్లలో తరగతిలో విద్యార్ధులని హద్దులో ఉంచటం బహు కష్టంగా ఉండేదట. అసలే కొత్త మేస్టారు, పైగా తెలుగు మేస్టారు. ఇక ఆయన మాటెవడు వింటాడు? ఓ రోజో పిలగాడు హద్దులు మరీ మీరాడు. గమ్మునుండమని గద్దిస్తే లేచి నిలబడి మేస్టారితో గొడవేసుకున్నాడు. ఆయనకి కోపం అవధులు దాటింది. ఉరిమిచూస్తూ, ‘క్లాసులోంచి ఫో’ అన్నాడా కుర్రాడితో. వాడు విన్లేదు. మాస్టారు మళ్లీ చెప్పారు – వెళ్లిపొమ్మని. వాడు షరా మామూలే – అలాగే నిలబడున్నాడు తలపొగరుగా. మిగతా పిలగాళ్లు వినపడకుండా నవ్వుతున్నారు. మాస్టారికి తలకొట్టేసినట్లనిపించింది. ఏక కాలంలో కోపం, అవమానం. ఏమనాలో అర్ధం కాలేదు. కానీ ఏదో ఒకటనాలి కదా. ఆఖరి ప్రయత్నంగా ‘అయితే క్లాసులోంచి వెళ్లనంటావ్?’ అన్నారు వాడికేసి మరింతగా ఉరిమి చూస్తూ (ఈ సందర్భంగా రెబెల్ స్టార్‌ని అనుకరించటానికి ప్రయత్నించానని ఆయనే చెప్పిన మాట). వాడు అవునన్నట్లు తలూపాడు దర్జాగా. క్లాసులో రెండు క్షణాల పాటు నిశ్శబ్దం. దాన్ని ఛేదిస్తూ మేస్టారి గొంతు ఖంగున మోగింది, ‘ద్దెన్, ప్లీజ్ సిడ్డౌన్’ అంటూ. వేడుకోలే ఐనా, కోపంలోంచి పుట్టుకొచ్చింది కాబట్టి అరుపయిందది – పక్క తరగతిలోకీ వినపడేంత పెద్దరుపు. దాన్ధాటికా తుంటరి కుర్రాడు విస్తుపోయాడు. కళ్లు మూసి తెరిచేలోపు పుస్తకాలు సర్దుకుని క్లాసులోంచి పరుగో పరుగు. తెలుగులో వెళ్లమంటే లెక్కజెయ్యనోడు ఆంగ్లంలో కూర్చోమంటే అదిరిపోయాడన్నమాట!

అద్దీ ఇంగ్లీషు గొప్పదనం. చెప్పేదాంట్లో విషయమెంతున్నా, ఆంగ్లంలో మాట్లాడితే అదో గౌరవం. ఈ మధ్య ఈ ఒరవడి తెలుగు బ్లాగుల్లోకీ ప్రవేశించినట్లుంది. చాలా బ్లాగుల్లో రసవత్తర చర్చలు జరుగుతున్నప్పుడు వ్యాఖ్యాతలు తెలుగునొదిలేసి ఆంగ్లంలో వాదం లంకించుకోవటం అరుదుగా నుండి అడపాదడపాగా నుండి విరివిగా మారిన విషయం. కొన్నాళ్లుగా కూడలి కామెంట్స్ పేజీ చూస్తే ఇది తెలుగు బ్లాగుల సమాహారమేనా అనే అనుమానమొస్తుంది. ప్రధానంగా – తెలుగు బ్లాగుల్లోకి కొత్తగా ప్రవేశించేవారు ఆంగ్లంలో రాయటానికే ఎక్కువగా ఇష్టపడుతున్నట్లు కనిపిస్తుంది. తెలుగు లిపిలో ఎలా రాయాలో తెలిసుండకపోవటం, తెలిసినా రాసేంత ఓపికా సమయమూ లేకపోవటం, ఉన్నా తెలుగుకన్నా ఆంగ్లంలోనే తేలిగ్గా తమ భావం వ్యక్తీకరించగలుగుతామని అనుకోవటం, ఇవన్నీ కాకపోతే – మా మేస్టారిలాగా – ఆంగ్లంలో ఉన్న ‘ఫోర్సు’ తెలుగులో ఉండదనుకోవటం .. కారణమేదైనా, తెలుగు బ్లాగుల్లో ఆంగ్ల వాడకం బాగా పెరిగిందనేది నిజం. తెలుగు బ్లాగుల పరిధి విస్తరిస్తున్నందుకు, ఎక్కువ మంది ఇటువైపు వస్తున్నందుకు సంతోషపడాలో, తెలుగుదేశంలో మాదిరిగా ఇక్కడా తెలుగు చెలామణీ తగ్గిపోతున్నందుకు బాధపడాలో అర్ధం కాని సంగతిది.

మన భాషలో బ్లాగులు రాయటం వెనుక ఎవరి కారణాలు వాళ్లకున్నా, తెలుగు మీద అంతో ఇంతో ఉన్న ఇష్టం మనందర్నీ కలిపే దారం. బ్లాగర్లలో, వ్యాఖ్యాతల్లో అనేక విషయాలపై భిన్నాభిప్రాయాలుండొచ్చు. కానీ తెలుగు బ్లాగులు అని మనం చెప్పుకుంటున్న వాటిలో తెలుగు శాతం ఎక్కువ ఉండటం సమంజసం అనే విషయమ్మీద మరో అభిప్రాయం ఉండదు.  బ్లాగర్లు, వ్యాఖ్యాతలు తెలుగు వాడకం విషయంలో కొంచెం మడి కట్టుకుని కూర్చోవాలేమో. అంటే – గ్రాంధికమో, పదహారణాల అచ్చ తెలుగో మాత్రమే వాడాలని కాదు; ఆంగ్లం అసలు వాడకూడదనీ కాదు. తెలుగు బ్లాగుల్లో రాసేటప్పుడు – అది టపాయైనా, వ్యాఖ్యైనా – వీలైనంత ఎక్కువగా తెలుగులో రాయటానికి ప్రయత్నిస్తే బాగుంటుంది. ఏమంటారు?

గమనిక: 1. ఈ టపా ప్రత్యేకించి ఏ ఒకరిద్దరినో ఉద్దేశించినది కాదు; 2. పైన చెప్పిన ‘మేస్టారు’ నా ఊహ కాదు.

(తెలుగులో రాయాలనుకునేవారికి రెండు మూడు మార్గాలున్నాయి. నా వరకూ ఈ పనికి లేఖిని అతి సులభంగా అనిపించిన పనిముట్టు)